EYSEN, eğitim sorunlarını gündeme getiriyor

Eğitim Yöneticileri Sendikası (EYSEN) yöneticileri yazdıkları köşe yazıları ile eğitim sorunlarını ele almaya devam ediyor. Ömer Akgümüş eğitimcilerin aldığı zammı yetersiz bulurken, Hasan Çınar'da eğitim yöneticilerinin eğitim politikasına katılması gerektiğini bildirdiler.
Ömer Akgümüş 3+3 ve 70 TL zam'a HAYIR!

Zaten baştan kötü başlamıştı “toplu görüşme”ler. Asık yüzlü kıravatlı adamlardan daha iyi sonuç bekleyebilir miydik bilmiyorum?

12 Eylül referandumu etkisini “toplu görüşmelerde” de kendini gösterdi. Memur temsilcileri büyük bir tongaya düştü. Kendi aralarında anlaşamayan bir görüntü vererek zaten ipliğin ucunda olan “sendikalara bakış”ı daha da geriletti.

Sendikaların mali ve özlük haklarındaki taleplerinin farklılık göstermesi doğal. Ancak temel konularda ortak bir görüntü verilebilirdi. 

Zaten “görüşme” hikaye.  

Sonuçta hükümetimiz ne derse o olacak.  

Bence burada söz konusu olan zam belirlenirken, memurların içerisinde bulundukları durum ve ülkemiz şartlarında asgari geçinme durumu dikkate alınmalı.  

Ben bu konuda hiçbir taraftan bir şey duyamadım. Siz duydunuz mu bilmiyorum.  

Bir aralar çok meşhurdu ve her ay sendikalar açıklardı; “4 kişilik bir ailenin asgari geçim düzeyi şu kadar TL'dir” diye. 

Şimdi bu konuda ağızları bıçak açmıyor.

Vaz mı geçtik yoksa.

İnsanca ve onurlu yaşamaktan.  

Şimdi burada “fakir ve gariban memur” edebiyatı yapmayacağım.

Devletin iş yükünü en iyi şekilde karşılayan memurlara öncellikle hak ettikleri saygı gösterilmelidir.  

Mali konularda ise gerekli düzenlemeler yapılmalıdır.  

Hükümetimiz “Bütçe çerçevesinde…” edebiyatını bir kenara bırakmalıdır. Hükümetimizin temel var olma sebebi; vatandaşının huzurlu, mutlu, sağlıklı ve güven içerisinde yaşam sürmesini sağlaması değil midir?  

Sonuçta makul olan en az 5+5 zam, 100-150 TL ek ödeme.

Hasan Çınar: Eğitimi Eğitimciler Yönetsin

2010 yılında MEB bütçesinden yatırımlara ayrılan pay yüzde 6.32. Eğitime ayrılan payın düşük olmasından dolayı okulların kendi yağıyla kavrulmak zorunda kalıyor. Bu da öğretmenin veliyle para ilişkisine girmek zorunda kalması sonucunu doğuruyor. Türkiye'de her 4 okuldan 3'ü, yakacak, elektrik, su ödeneği gibi ödenek sıkıntısı çekiyor. 2010 -2011 eğitim öğretim yılına yeni başladığımız bugünlerde eğitim alanında yaşanan birçok sorunu da yeniden yaşamaya başladık.Okullarımızda birçok branş düzeyinde çeşitli nedenlerle öğretmen görevlendirilmeleri yanlış yapılmaktadır.Sınıflarda öğrenim görecek öğrencilerin belirlenmesinde ciddi sıkıntılar vardır.Okullarda çalışacak temizlik ve güvenlik personeli bulunmasında sorunlar vardır.

Personelleri çalıştıracak düzeyde kaynak bulunmasında sorunlar vardır.

Öğretim düzeyini arttırıcı kaynak ve materyallerin temin edilmesinde sıkıntılar vardır.

Vardır, vardır, vardır…

Aslında yaklaşık 15 milyon öğrencinin olduğu ülkemizde birçok sorunun olmasını normal karşılamak gerekir. Fakat normal olmayanın bu sorunlara çözüm üretmesi gereken asıl kişilerin yani eğitimcilerin reel anlamda çözüm sürecine dahil edilmemesidir.

Evet eğitimcilerin eğitim sorunlarına ilişkin yaklaşımları ve çözümlemeleri yeterince dikkate alınmıyor. Eğitime ilişkin birçok uygulama eğitim dışından yönetiliyor.

Yukarıda belirttiğimiz sorunlara ilişkin yaklaşımlarda olması gereken eğitimciler, yalnızca belirli kalıpların içerisinde kalan uygulayıcılar olmaktan öte gidemiyorlar.

Eğitim sorunlarını yaşayan ve süreci çok iyi bilen öğretmenler, eğitim yöneticileri ve diğer eğitim çalışanlarının gerek yerel gerekse ulusal düzeyde belirlenen eğitim politikalarına biran önce aktif olarak katılmaları gerekmektedir.

Bizim yaklaşımımızda tamamen eğitimcilerin eğitim politikalarını belirlemeleri gerektiğini söylemiyoruz. Öğrenciler, veliler ve eğitim çevresinde bulunan diğer kesimlerinde eğitimin şekillenmesinde katkıları önemlidir. Fakat biran önce eğitimcilerin eğitim yönetimi sürecinde eğitim yöneticileri olarak esas yerlerini almaları gerekiyor.